Η Έλενα Ακρίτα, στο πρώτο της μυθιστόρημα, κάνει εμφανή, από τις πρώτες σελίδες, την τεράστια πείρα που διαθέτει στη συγγραφή καθώς και τη χρόνια ενασχόλησή της με τη δημοσιογραφία. Έχοντας την ιστορία στο μυαλό της, διαχειρίζεται με άνεση το υλικό της, πραγματοποιώντας διαρκή φλας μπακ μέχρι να καταλήξει στη λύση του μυστηρίου. Παρουσιάζει χαρακτήρες στέρεους δίνοντάς τους συνειδητά μια διάσταση καρικατούρας, όπως άλλωστε και στην ίδια την ιστορία, με έντονη την αίσθηση χιούμορ και σάτιρας που την χαρακτηρίζει, παίζοντας με τα στερεότυπα και τα κλισέ. Ανάμεσα στις γραμμές της αστυνομικής ιστορίας, η συγγραφέας βρίσκει την ευκαιρία να σχολιάσει την εποχή, την εποχή της κρίσης, των κοινωνικών δικτύων, της υποκρισίας, της επισφαλούς εργασίας, της διαφθοράς, των σχέσεων εξουσίας και της αβεβαιότητας. Και αυτό το κάνει με τον γνωστό, δηκτικό της τρόπο.